«Ωραία εσύ η ανείδωτη μέσα στον ουρανό του ποιήματος καυτερή θρησκεία γυναίκα αγέρινη, ντυμένη χαραυγές ένα άστρο σύμβολο με τ’ όνομά σου δένοντας των εποχών τις γέφυρες.» (Τάκης Σινόπουλος, «Ποίημα για την Ελένη») Λήμνος – Φωτό: Θανάσης Λαμπρούδης…
«Ωραία που βγαίνει το πλοίο απ’ το λιμάνι. Ρόδινος ο καπνός του μες στη χρυσόσκονη του δειλινού. Λοιπόν, όσες φορές κι αν σε αρνήθηκαν ή κι αν αρνήθηκες, ένα άσπρο σπίτι πάνω στο λόφο ζητάει τη ματιά σου, ένα παιδί βρέχει τα πόδια του στη θάλασσα χαμογελώντας, ένα πουλί τη νύχτα τραγουδάει και για σένα. Λοιπόν, ας αναβάλουμε και πάλι ας ενθρονίσουμε αυτή τη μικρή πεταλούδα στο ραγισμένο τζάμι.» (Γιάννης Ρίτσος) Λήμνος – Φωτό: Θανάσης Λαμπρούδης…
«Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι, ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός. Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καϋμό. Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε, αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.» (Κ.Π.Καβάφης) Λήμνος – Φωτό: Θανάσης Λαμπρούδης…
«Εγώ είμαι η θάλασσα δεν με πιάνει κανείς αν με πλησιάσεις θα καταποντιστείς. (Γοργόνες και μέδουσες μεγαλώνω στα σπλάχνα μου) Σ’ το λέω: φυλάξου μην τρέχεις ξοπίσω μου θα χαθείς στ’ αφρισμένο μου πείσμα, γλιστρώ συνεχώς, δεν είμαι από δω δεν ξέρω την καταγωγή μου. Το χρώμα μου αλλάζει, δεν έχω συνείδηση μονάχα αίσθηση είμαι φυλάξου!» (Γ.Ξ. Στογιαννίδης, «Θάλασσα») Μεταξύ Λήμνου και Καβάλας – Φωτό: Θανάσης Λαμπρούδης…