«Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι, ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός. Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καϋμό. Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε, αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.» (Κ.Π.Καβάφης) Λήμνος – Φωτό: Θανάσης Λαμπρούδης…
«Εγώ είμαι η θάλασσα δεν με πιάνει κανείς αν με πλησιάσεις θα καταποντιστείς. (Γοργόνες και μέδουσες μεγαλώνω στα σπλάχνα μου) Σ’ το λέω: φυλάξου μην τρέχεις ξοπίσω μου θα χαθείς στ’ αφρισμένο μου πείσμα, γλιστρώ συνεχώς, δεν είμαι από δω δεν ξέρω την καταγωγή μου. Το χρώμα μου αλλάζει, δεν έχω συνείδηση μονάχα αίσθηση είμαι φυλάξου!» (Γ.Ξ. Στογιαννίδης, «Θάλασσα») Μεταξύ Λήμνου και Καβάλας – Φωτό: Θανάσης Λαμπρούδης…
Η απόλαυση ενός γλυκού είναι μια απ΄αυτές τις μικρές αλλά σημαντικές χαρές και απολαύσεις της ζωής μας. Τα χρώματα, τα αρώματα, η υφή και η γεύση ενός γλυκού μπορούν να ξεσηκώσουν τις αισθήσεις μας και να μας προσφέρουν ευφορία. Πώς μπορεί λοιπόν να λείψει απ’ την ζωή μας; Άνοιξα λοιπόν κι εγώ τα παλιά μου τεφτέρια και αρχίζω να ψάχνω για δοκιμασμένες, επιτυχημένες αλλά και – όσο γίνεται – απλές και εύκολες συνταγές για να γεμίζω αυτή τη στήλη που…
Βγαλμένο από τις σελίδες παραμυθιού και με σημείο αναφοράς τους παλιούς αλλά επιβλητικούς ανεμόμυλους, ο Κοντιάς χαρακτηρίζεται δίκαια ένα από τα γραφικότερα και ομορφότερα χωριά της Λήμνου. Γράφει και φωτογραφίζει η Κατερίνα Μαθιουδάκη Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και ως τον τόπο που πέρασε και άφησε τα χνάρια του ο Δον Κιχώτης! Εκεί, στην είσοδο του χωριού ο πευκόφυτος λόφος φανερώνει μια σειρά από πετρόχτιστους ανεμόμυλους που παλιότερα χρησίμευαν για το άλεσμα και τη σωστή καλλιέργεια του…